Bo to jest miłość ...

Rozmowa z uczennicą klasy drugiej szkoły podstawowej. Do rozmowy wtrąca (a właściwie, gdyby mówić słowami dzieciaków, "wtranca") się uczeń - uroczy blondynek w okularkach z tej samej klasy.

Uczennica: Bo wie Pani, ja oglądałam film o takim statku, on się "Titanic" nazywał ...

Ja: O, i podobał ci się?

Uczennica: Tak, podobał. No i tam było tak na końcu, że tylko jedna osoba przeżyła, taka pani jedna przeżyła ...

Ja: *duch pedagoga* Nie tylko ona przeżyła, ale o niej była ta historia. Tak naprawdę to o wiele więcej osób przeżyło, tylko w filmie była pokazana historia tej pani.

Uczeń: *wtrąca się, z poważną miną* Bo oni tak lubią pisać w gazetach i w telewizji, że tylko JEDNA OSOBA przeżyła, tylko JEDNA OSOBA!

Ja: *w lekkim szoku* Tak bywa.

Uczennica: Ahaaa ... no i na końcu było tak, że ona była już w łódce, ale wróciła na statek i ja nie wiem czemu ona wróciła na ten statek.

Ja: *lekko filozoficzny ton* Wróciła żeby odnaleźć swojego ukochanego. Wróciła na statek z miłości.

Uczeń: *ton filozoficzny jak stąd do Gdańska* Bo miłość przyciąga jak magnes metal!

Ja: *głęboki szok, prawie wołam o reanimację* Masz rację *uśmiecham się, a w głowie łomocze mi coś w stylu: skądś ty się chłopcze urwał?!*