Z rozmów przy dzieciach ... czyli milcz jak do mnie mówisz

Czasami zastanawiam się czy trafiłam do jakiejś szkoły, gdzie dzieci i młodzież potrzebują mieć napisane wszystko WIELKIMI LITERAMI. Czasami byłoby lepiej, żeby zamiast rozmowy używać tabliczek i kredy i tak przekazywać sobie wiadomości. Chociaż nie, bo jak mi się jeszcze trafi jakiś co bazgrze to i tak się nie doczytam. Zdarza się, że nie ogarniam rzeczywistości. Siedzę, pracuję, marznę. Po kilku godzinach zgadzam się z uczniem, który przychodzi wypożyczyć "Adę Sierpniową" i idę posłusznie dać mu książkę. Patrzę na okładkę - coś mi się nie zgadza. Trybię, myślę, dumam. No tak, przecież chodziło o "Idę Sierpniową". Trwa to 5 minut. Długie 5 minut. Zmarznięte 5 minut. Wypożyczam książkę. Uczeń wychodzi. A ja otulam się szczelniej w dwie bluzy, zasuwam zamek pod samą szyję z racji braku szalika czy tam innej apaszki i dalej z tym Molem. Po mojej prawicy: długopis, ołówek, ciepła herbata albo zimna herbata albo jakakolwiek herbata, telefon, krople do oczu, chusteczki. Po mej lewicy: stos ksiąg inwentarzowych, zeszyt odwiedzin. Przede mną jak góry piętrzą się książki: do odpisania, wpisania, oklejenia, sprawdzenia. Kocham to. Serio. Uwielbiam to, chociaż narzekam. Gdyby tylko nie było tak cholernie zimno to lubiłabym tę robotę jeszcze bardziej.

A moja mama jest w tym momencie na herbatce w sekretariacie. Thanks, Mum!

Wchodzi Uczeń do biblioteki. Na oko jakiś mały, może trzecia klasa.

Uczeń: Dzień Dobry!

Ja: Dzień Dobry *obyś jak najszybciej sobie poszedł*

Uczeń: Czy ja mogę wypożyczyć książkę?

Ja: Oczywiście, że tak!

Uczeń: Aha, dziękuję, do widzenia *wychodzi*

Ja: *zostaję na swoim miejscu z wielkim "KE" na twarzy*

***

Nie jestem głucha. To te dzieci źle mówią. Przynosi mi dziecko książkę: oddaje, wypożycza, jeden kit.

Ja: Klasa?

Uczeń: 3c [przyp. red. - nie ma znaczenia czy podstawówka czy gimnazjum: schemat się powtarza]

Ja: Nazwisko

Uczeń: Nwninuyfreun(...) ... *coraz ciszej*

Ja: *napinająć wszystkie mięsnie twarzy* Jak nazwisko?

Uczeń: *patrzy na mnie jak na głupią* Ujnkjnsajhnjhdsfn(...) ... *jeszcze ciszej*

Ja: *powstrzymując nadchodzącą wizję "Sygnatura i opis w trzecim stopniu, MIGIEM!"* Jeszcze raz nazwisko! *okrzyk w akcie desperacji*

Uczeń: *patrzy na mnie z potępieniem* Nowak, przecież mówię!

Ja: A, no rzeczywiście *ty mała, głupia, wstrętna paskudo ... TYYY ... przeciez ja kocham dzieci, dzieci są takie słodkie, miłe i urocze*

***

Chłopczyk z drugiej klasy. Guz na czole, brudny, uszmodrany. Olaboga.

Uczeń: Dzień Dobry!

Ja: Dzień Dobry! *plis, idź sobie ja tu mam jeszcze tyyyle ksiażek do wpisania do Mola*

Uczeń: Czy mogę zamienić książki?

Ja: *na logikę* A co się stało, są jakieś złe?

Uczeń: Nie eee, ja chciałem tylko zamienić książki *podaje je*

Ja: *porzucam logikę* Ahaaa, chciałeś oddać te książki i wypożyczyć inne?

Uczeń: *patrzy na mnie jak na debila* No tak ...

I nie da się mu wytłumaczyć, że do biblioteki przychodzi się "oddać" i "wypożyczyć", a nie "zamienić". Bądź tu mądry. Dziecięca logika.